آب اغلب ماده‌ای فراموش شده تلقی می‌شود چون در بیشتر مواقع به سادگی در دسترس است. در نیمه دوم سال که هوا رو به سرد شدن می‌رود، علائم ظاهری نیاز بدن به آب، کاهش می‌یابند و متأسفانه علائم ثانویه مانند گرفتگی عضلات، تند شدن تنفس و سردردهای مزمن، نمایان می‌شوند.
اما مسأله این است که در فصل‌های سرد، به آن اندازه که در تابستان با تعریق و احساس تشنگی، متوجه کم‌آبی بدن می‌شویم، این چنین نیست و در نتیجه میزان کمتری آب می‌نوشیم.

عدم نوشیدن آب کافی می‌تواند باعث رفلاکس اسید معده شود.

کمبود آب اولین علت خستگی است و می‌تواند سطح انرژی را کاهش دهد. چرا که ماهیچه‌ها نیازمند محیط متعادل الکترولیت برای انجام فعالیت‌ها می‌باشند.

کمبود آب، سیستم دفع را مختل کرده و باعث باقی ماندن مواد سمی در بدن می‌شود. در چنین شرایطی، آب مورد نیاز برای فعالیت، از اندام‌های داخلی تأمین شده و همین امر موجب بروز یبوست می‌شود.

کم‌آبی شکننده شدن غضروف‌ها را به دنبال خواهد داشت مانع از عملکرد صحیح آن‌ها می‌شود. وقتی غضروف‌ها ضعیف شوند، بین مفاصل اصطکاک به وجود خواهد آمد و درد و آسیب آن‌ها را در پی دارد.

آب موجود در دیسک نخاعی حدود ۷۵درصد از وزن بدن را تحمل می‌کند. اگر آب موجود در دیسک از بین برود، عملکرد آن مختل شده و باعث احساس درد در ناحیه کمر می‌شود.

کمبود آب در بدن از علل عمده‌ی بروز سردرد و میگرن است. میگرن اغلب به علت گسترش بیش از حد رگ‌های خونی ناشی از استرس، گرما و آلرژی به مواد غذایی به وجود می‌آید. کم‌آبی بدن می‌تواند هرکدام از این فاکتورها را افزایش دهد.

خشک شدن و ضعیف شدن پوست یکی از نتایج عدم مصرف کافی آب است. نوشیدن مقدار کافی آن می‌تواند باعث شفاف شدن پوست شود.

در شرایط حاد، بدن شروع به ذخیره آب موجود در بدن می‌کند و این عمل اغلب در عضوهایی مانند صورت، دست یا پا صورت می‌گیرد.
برای جلوگیری از بروز هر کدام از مشکلات یاد شده، سعی کنید همواره بطری آب همراه داشته باشید اما از نوشیدن آب بسیار سرد خودداری کنید چون برای کبد مضر است. همچنین می‌توانید در طول روز از نوشیدنی‌هایی مانند چای سبز هم استفاده کنید اما مصرف کافئین و الکل را، که هردو کمبود آّب بدن را تشدید می‌کنند، تا حد امکان متوقف کنید.